سخنران در حالی که یک بیست دلاری را بالای دست برده بود، از افراد حاضر در سمینار پرسید:
چه کسی این 20 دلار را می‌خواهد؟
دست‌ها همه بالا رفت،
او گفت: قصد دارم این اسکناس را به یکی از شما بدهم؛
اما اول اجازه بدهید کارم را انجام دهم.
سخنران 20 دلاری را مچاله کرد و دوباره پرسید:
هنوز کسی هست که این اسکناس را بخواهد؟
دست‌ها همچنان بالا بود..
او گفت: خب اگر این کار را بکنم، چه می‌کنید؟
سپس اسکناس را به زمین انداخت و آن را زیر پایش لگد کرد.
او 20 دلاری مچاله و کثیف را، از روی زمین برداشت و گفت : کسی هنوز این را می‌خواهد؟
دست‌ها باز هم بالا بود.
سخنران گفت: دوستان من، شما همگی درس ارزشمندی را فرا گرفتید،
در واقع چه اهمیتی دارد که من با این 20 دلاری چه کار کردم؛
مهم این است که شما هنوز آن را می‌خواهید.
چون ارزش آن کم نشده است، این اسکناس هنوز 20 دلار می‌ارزد.
خیلی وقت‌ها در زندگی به خاطر شرایطی که پیش می‌آید،
زمین می‌خوریم، مچاله و کثیف می‌شویم، احساس میکنیم که بی‌ارزش شدیم،
اما اصلاً مهم نیست که چه اتفاقی افتاده و چه اتفاقی خواهد افتاد!
شما هرگز ارزش خود را از دست نخواهید داد؛
کثیف یا تمیز، مچاله یا تاخورده،
هنوز برای کسانی که شما را دوست دارند ارزشمند هستید.
سال نومی شود.
زمین نفسی دوباره می کشد.
برگ ها به رنگ در می آیند و گل ها لبخند می زند
و پرنده های خسته بر می گردند
و دراین رویش سبز دوباره...من...تو...ما...
کجا ایستاده اییم.سهم ما چیست؟..نقش ما چیست؟...
پیوند ما در دوباره شدن با کیست؟...
زمین سلامت می کنیم و ابرها درودتان باد و
چون همیشه امیدوار و
سال نومبارک...
