پیغام‌گیر حافظ: رفته‌ام بیرون من از کاشانه‌ی خود غم مخور  تا مگر بینم رخ جانانه‌ی خود غم مخور  بشنوی پاسخ ز حافظ گر که بگذاری پیام  زان زمان کو باز گردم خانه‌ی خود غم مخور  پیغام‌گیر سعدی: از آوای دل انگیز تو مستم  نباشم خانه و شرمنده هستم  به پیغام تو خواهم گفت پاسخ  فلک گر فرصتی دادی به دستم  .... پیغام‌گیر فردوسی: نمی‌باشم امروز اندر سرای  که رسم ادب را بیارم به جای  به پیغامت ای دوست گویم جواب  چو فردا برآید بلند آفتاب  پیغام‌گیر خیام: این چرخ فلک، عمر مرا داد به باد  ممنون تو‌ام که کرده‌ای از من یاد  رفتم سر کوچه، منزل کوزه فروش  آیم چو به خانه، پاسخت خواهم داد  پیغام‌گیر منوچهری: از شرم، به رنگ باد باشد رویم  در خانه نباشم که سلامی گویم  بگذاری اگر پیام، پاسخ دهمت  زان پیش که همچو برف گردد رویم  پیغام‌گیر مولانا: بهر سماع از خانه‌ام، رفتم برون، رقصان شوم  شوری برانگیزم به پا، خندان شوم، شادان شوم  برگو به من پیغام خود، هم نمره و هم نام خود  فردا تو را پاسخ دهم، جان تو را قربان شوم! پیغام‌گیر باباطاهر: تلیفون کرده ای جانم فدایت  الهی مو به قربون صدایت  چو از صحرا بیایم، نازنینم  فرستم پاسخی از دل برایت  پیغام‌گیر منزل ما  : شرمنده از آنم که نباشم به سرایم  تا با تو سلامی و علیکی بنمایم  گر لطف کنی نمره و پیغام گذاری  پاسخ دهم ای دوست به محضی که بیایم  پیغام‌گیر نو: افسوس می خورم، چون زنگ میزنی، من خانه نیستم که دهم پاسخ تو را، بعد از صدای بوق، برگو پیام خود، من زود می‌رسم، چشم انتظار باش